Collaborative practice, in goede Nederlands ook wel “overlegscheiding” genoemd, leidt tot een scheiding, waarbij het conflict buiten de deur wordt gehouden. Ieder partij heeft via deze werkwijze de maximale inbreng. Dat komt omdat beide partijen worden bijgestaan door een advocaat. Die advocaat is tevens mediator en gericht op een oplossing van de scheiding, zonder dat de zaak op polariserende wijze oet worden voorgelegd aan de rechter. Dat is het mooie van collaborative practice.
Omdat ik denk dat geen van alle bij een scheiding betrokken partijen gebaat is bij een conflictueuze oplossing, ben ik een groot voorstander van overlegscheiding. Ik hoor ook van cliënten, die ik heb bijgestaan, dat zij het fijn vonden goed juridisch advies te krijgen en vervolgens te zijn bijgestaan in het moeilijke proces van echtscheiding, zonder dat het conflict werd vergroot. Zij hebben vaak ervaren dat het maximaal haalbare is bereikt zonder een langdurige, geldverslindende en respectvernietigende procedure.
In het verleden heb ik samen met enkele anderen collaborative divorce naar Nederland gehaald. Voorts heb ik jarenlang deel uitgemaakt van het bestuur van de VvCP. In dat kader heb ik ook alle trainingen gevolgd, die nodig zijn om collaborative professional te worden
